Happy tears over a frog

Tja....ik weet dat ik gisteren een blogpauze heb ingelast maar ik moet toch even wat delen.
Ten eerste wil ik jullie allemaal danken voor de lieve commentaren die me echt goed deden. Soms moet je even een schop onder de kont krijgen of een schouder hebben om tegen aan te janken. En al is het virtueel....dat doen jullie voor mij. Bedankt!

En waarom ben ik vandaag al weer in blogland?
Vanmorgen vroeg werd er al aangebeld. De man voor mijn deur had een grote doos in zijn handen en vroeg of ik jarig was. Uhhh....nee? Hij lachte veelbetekenend en wenste me een goede dag. Ik was nog niet echt wakker en dacht ...goh, die is vrolijk op de vroege ochtend. Pas toen ik de doos opende snapte ik zijn vraag en zijn gelach.....een gigabos met rode rozen met een bijpassende vaas.
Maar het mooiste was het berichtje erbij.......
Mark heeft het toch weer voor elkaar gekregen om me te verrassen terwijl hij weg is....de boef!
Dus vielen in de vroege ochtend wat tranen over een klein groen kikkertje.
Ik ben nu eenmaal een dramaqueen;)
En die kaart.... Ik moet er eigenlijk één aan hem sturen!
De laaste 7 maanden waren niet gemakkelijk. Getrouwd met een man die meestal meer dan 12 uur per dag werkt aan een projekt en daarvoor geregeld de wereld rondvliegt. Het feit dat je dan in een ´vreemd´ land woont met weinig plaatselijke vrienden maakt het niet makkelijker. Meestal heb ik daar totaal geen problemen mee maar o wee als ik PMS heb. Dan komt het beest in me naar boven. Of ik schiet in een depressie of ik word chagerijnig. Of nog erger...een combinatie van de twee. Als man kun je dan maar beter verhuizen! Mark heeft het niet voor niet omgedoopt tot het ´Pest aan Mark Syndroom´. En dat is precies wat er de afgelopen gebeurde. Het beest in me kwam tot leven en maakte mijn en zijn leven tot een hel. Arme Mark ... en toch houdt hij van me. En daarom houd ik zoveel van die man!
Ik heb de liefste en grappigste man en ik mis hem!


Well .... I know that yesterday I wrote that I needed blog break but I just had to share something.
First let me thank you all for the lovely comments that I really really appreciated. Sometimes you need a kick up the butt, or a hug to comfort you. And though its virtual .... you do that for me. Thank you!

And so, why am I back today in blog land?
Early this morning the doorbell rang. The man at the door had a large box in his hands and asked me if it was my birthday. Uhhh .... no? He smiled suggestively and wished me a good day. I was not really awake yet and thought... Gee, he is happy so early in the morning. Only when I opened the box I understood his question and his laughter ..... I saw a big bunch of red roses with a matching vase.
But the best was the message that went with it .......
Mark did it again...surprising me while he is away!
So some tears were shed on a small green Froggy.

It says: It is always bad when your prince changes into a frog!!! But the frog does love you. Luv you most, Markus.
And the truth is.....I should have send him a card and a bunch of flowers. (Well, maybe not flowers)

The last 7 months have not been easy. Married to a man who is usually working more than 12 hours a day and is away most of the time having trips all over the world. The fact that I live in a foreign country with a few local friends doesn´t make it easier.
I miss having fun and long talks with the hubby but for the last months he has been on the phone all night. Usually I have no problems with it but that changes when I have PMS. Then the beast in me wakens up. Then I am or depressed of extremely moody. Or worse ... a combination of the two. As a man .....you can better get out of the house! It is not without reason that Mark renamed PMS into 'Pest aan Mark Syndrome´ (Hate Mark Syndrome). And that´s just what happened last week....the beast in me woke up and it made my and his life to hell. Poor Mark...but he still loves me....and that´s why I love that man so much!
I have the sweetest and funniest guy and I miss him!