Sunday morning at the Sans Soucis

Aangezien ik akelig vroeg wakker was besloot ik weer eens te gaan wandelen in het Sans Soucis. Om half 8 is het park nog heerlijk rustig, de busladingen toeristen en de zondagwandelaars moeten nog komen. Behalve een fanatieke jogger of een Potsdammer die ook geniet van de rust. Het park zit nog in de winterslaap, de beelden zijn nog ingepakt in hun houten huisjes en het is nog een beetje Doornoosje die wakker gekust moet worden.
I woke up at a very early hour and I decided to have a walk in the Sans Soucis. At half past seven the park is still quiet, the busloads of tourists have yet to come. Apart from a jogger or a Potsdammer who also enjoys the peacefulness. The park is still in hibernation, the statues are still packed in their wooden houses and it is a Sleeping Beauty.

Zomers lopen hier tientallen mensen en dat heeft dan ook weer zijn eigen charme, alle nationaliteiten lopen er dan te genieten van het Sans Soucis.
In summer there are hundreds of tourist and that has also its own charm, all nationalities are there to enjoy the Sans Soucis.

Mijn lievelingsplekje is de Grotto, een met schelpen beplakte ´grot´ , verstopt in een hoek van het park waar haast nooit iemand komt. Meestal ga ik hier zitten om even wat te lezen, maar dan moet het wel wat mooier weer zijn.
Ze zijn al jaren bezig met de restauratie en ik ben benieuwd of we nog meemaken dat het in zijn volle glorie wordt hersteld.
My favorite spot is the Grotto, a little building covered with shells, hidden in a corner of the park seldom visited by tourist or locals.
They have been working on the restoration for years and I am wondering whether we will see it being finished .

De meeste beelden zitten nog verstopt in hun houten huisjes maar sommige zijn al te bewonderen.
Most of the statues are still packed away but some can allready be admired.

Halverwege mijn wandeling kreeg ik wel heel bijzonder gezelschap, een gezellige praatzieke kat die een uur met me meegelopen is.
We belandden bij een veld vol met krokussen en ik weet eerlijk gezegd niet wie daar meer van genoot, de kat of ik.
Halfway through my walk I got very special company, a cute talkative cat that spend the next hour with me.
We ended up in a field full of crocuses and I honestly do not know who enjoyed it more, the cat or me.

Nadat hij of zij de boom was ingejaagd door een loslopende hond en ik een kwartier bezig ben geweest om hem/haar er weer uit te praten (tja, je moet toch een beetje zorgen voor je vrienden), vonden we beiden dat we wel genoeg lol hadden gehad voor deze wandeling. De kat ging waarschijnlijk weer naar zijn huis en ik ging tevreden weer naar mijn ons. Misschien zien we elkaar bij de volgende wandeling. En zo maak je vrienden op de meest vreemde plekken.
After he or she had been chased into a tree by a stray dog and I had been talking it out of tree for 15 minutes we both decided that we had enough fun for one day. The cat probably went back to its house and I went back to my own. Maybe we see each other again at the next walk. Sometimes you make friends (furry or human) in the most unusual places.