The cat on the mat

Ons huis, ik ben er echt heel gelukkig mee. Maar er zijn 3 dingen die ik mis of zou veranderen: een tuin of in ieder geval een balkon. Ten tweede het behang op de muren vind ik vreselijk. Aangezien we dit huis huren en het hier zo´n 4 meter hoog is....weinig kans dat dit veranderd. Ik houd van kale muren. En het laatste is de keuken. In het vorige huis hadden we een echte woonkeuken met een gezellige tafel en een echte oven. Nu is het maar behelpen en hebben we een keramische kookplaat. Ik kan er maar niet aan wennen en mis het koken met een sudderplaatje. :) Sinds we hier wonen staan mijn culinaire avonturen op een laag pitje.
Maar zo nu en dan zitten we in de keuken en dan ligt Mozes op het matje voor de stoel.

Our house, I am really happy with it. But there are 3 things I miss or would change: first of all I mis not having a garden or at least a balcony. Secondly, the wallpaper on the walls, I hate that, I love bare walls. But since we rent this house and this is about 4 meters high .... unlikely that this will be changed. And then there is the kitchen. In the previous house we had a big kitchen with a cozy table and a real oven. Now we have a ceramic hob and no table. Since we live here my culinary adventures are on the back burner.
But every now and then we sit in the kitchen and then Moses sits on the mat.


Moos is ´enig kind´ in huis en krijgt en wil dus veel aandacht. Is het niet goedschiks dan kwaadschiks. Om haar bezig te houden had ik een touwtje aan de mat geknoopt zodat ze daar mee kon spelen en wij wat rust hadden.
En tja...een mens verveelt zich ook wel eens, dus op een bepaald moment gingen we met haar op het matje de keuken door, een soort veredeld sleetjerijden voor katten. En van de keuken naar de gang. En toen werd het een wedstrijd tussen Mark en mij wie haar het snelst door het hele huis kon sleuren. Ik heb gewonnen!
Moos zit als een prinses op haar matje terwijl wij haar door de gang, woonkamer, eetkamer en weer de gang terug naar de keuken brengen. Zij lol en wij lol.
Geluk zit in kleine dingen. ;)

Moos is the 'only child' in the house and gets and wants much attention. In order to keep her busy, I had knotted a rope to the mat so that she could play with it and we had some rest.
And well ... a man/woman gets bored also so at one time we started to drag her through te kitchen on her mat, a kind of refined sleighride for cats. And from the kitchen to the hallway. And then it became a contest between Mark and me who's the fastest dragging her through the whole house. I won!
Moos is a princess on her mat while we drag her through the hallway, living room, dining room and then going back to the kitchen. We have fun and so has she.
Happiness is in small things. ;)

The Polish Christmas Egg

Halverwege januari 2008 zijn we officieel verhuisd naar Potsdam. De huissleutel hadden we al in december gekregen, wat erg handig was aangezien Mark 2 januari aan het werk moest in Berlijn.
Een man heeft natuurlijk een aantal dingen nodig als hij 2 weken alleen in een leeg huis moet wonen, dus vertrokken we Eerste Kerstdag richting Potsdam met een matras, een magnetron, een paar lampen en de televisie. Aangezien we nog een kleerkast en dergelijke nodig hadden had Mark het plan opgevat dat we Tweede Kerstdag naar Berlijn zouden rijden om daar de Ikea onveilig te maken. Hoewel ik twijfelde of die wel geopend zou zijn, was hij er heilig van overtuigd dat die natuurlijk op zo´n dag geopend is.
Dus wij naar Berlijn. Leuke rit, want ik vond alles spannend in Berlijn. Het was heerlijk rustig in de stad. Te rustig. Bij Ikea aangekomen...geen auto´s op de parkeerplaats. Geen mens te bekennen. Berlijn heeft 3!! Ikea´s en daar Mark niet gauw opgeeft heb ik ze die dag ook alle 3 gezien. Met hetzelfde beeld elke keer....DICHT.
Mark had toen een plan B voor de rest van de dag....we gaan naar Polen! Ik nog nagevraagd of hij zijn paspoort bij zich had. Dat was volgens hem niet nodig want hij had zijn rijbewijs en dat was voldoende. Ik was sceptisch, maar het Poolse avontuur lokte. Ok, we rijden een aantal uren en staan haast net zolang in de file voordat we bij de grensovergang belanden.
Het raampje wordt naar beneden gedraaid. Ik zwaai met mijn paspoort en Mark met zijn rijbewijs.
´Mag ik ook even uw paspoort zien?´ `Tja, die ligt nog in Berlijn` `Dan gaat u die maar eerst ophalen en dan mag u Polen in....als u nu even 100 meter door wilt rijden dan kunt u daar naar links terug naar Duitsland`
Dat was mijn korste verblijf ooit in een ander land. Twee minuten Polen!
Wat heeft dat met dit ei te maken? Een half jaar later hebben we een dagtrip naar Polen gemaakt en bij de grensovergang heb ik dit ei als aandenken gekocht. Dit ei is voor mij een herinnering aan onze eerste Kerst in Potsdam.

Mid January 2008 we officially moved to Potsdam. We got the housekeys in December, which was very handy because on January 2 Mark had to start working in Berlin.
A man obviously has some things that he needs when he is 2 weeks alone in an empty house, so we left Christmas Day to Potsdam with a mattress, a microwave, a few lamps and the TV. Since we needed a wardrobe and such Mark had the plan that on Boxing Day we would drive to Berlin to the Ikea. Although I had doubts that it would be opened, he was firmly convinced that this of course would be open.
So we drove to Berlin. Nice ride, because I thought everything was exciting about Berlin. It was quiet in the city. Too quiet. When we arrived at Ikea ... no cars in the parking lot. No man in sight. Berlin has 3! Ikea's and Mark is not likely to give up, so I saw all 3. With the same picture every time .... CLOSED.
Mark had a plan B for the rest of the day .... we go to Poland! I asked if he had his passport with him. That was not needed because he had his license and that was enough. I was skeptical, but the Polish adventure was tempting. Ok, so we drive a few hours and are almost as long in traffic jam before we arrive at the border.
The window is lowered. I show the man my passport and Mark his license.
'Do you also have your passport? "` Well, that is still in Berlin `` Then you go and get it an then you can come back here .... if you just please drive a 100 yards then go to the left, back to Germany "
That was my shortest ever stay in another country. Two minutes Poland!
What has that to do with this egg? Six months later we have a day trip to Poland and in a shop at the border, I bought this egg as a souvenir. This egg will always be a memory of our first Christmas in Potsdam.

The long life of a bone

Al enkele jaren is het hergebruik een geliefd onderwerp voor boeken en ook in de blogs.
Een tandartskastje dat nu een gezocht iets is, een oud vogelkooitje wordt een kaarsenstandaard en wat je niet allemaal met een meelzak kunt doen......

Vorige week in Berlijn vond ik op een rommelmarkt deze grote sleutels. Nu vind ik dat op zich al interessant. Waar is het voor gebruikt en door wie? Complete romantische verhalen zijn te bedenken. Toen ik Mark mijn vondst liet zien, keek hij me aan met een blik van leuk maar wat moet je ermee?
Maar het leuke van deze sleutels was de sleutelhanger. Het is gemaakt van een bot. Vroeger werd dus ook al het hergebruik hoog in het vaandel gehouden. Wie verzint nou zoiets? Had diegene gauw een sleutelhanger nodig en maakte van de nood een deugd en plukte een afgekluifd botje van het aanrecht? Of was een familietraditie? Het moet gezegd worden...het ligt wel lekker in de hand. Maar een beetje luguber is het wel.

This mailbag is re-used by us as a storage for plastic bags

For some years, the re-use of things is a popular topic for books and in the blogs.
A apothecary jar becomes a vase, an old bird cage is a candleholder and the things you can do with a flour sack......



Last week in Berlin I found at a flea market these large keys. Now that in itself I already find interesting. What was it used for and by whom? Complete romantic stories to be thought of. When I showed Mark these, he looked at me like...OK, nice, WHY??? And when I told him my fantasies about the keys I completely lost him. He must sometimes think he married a nutcase.
But the nice thing about these keys is the key chain. It is made of a bone. So apparently even in the old days the re-use of things was hip and hot :)
How did this bone become a key chain? Had someone need a of a key chain quick and made a virtue of necessity and picked a bone from his plate? Or was it a family tradition?

Things that make you happy

Gisteren deze foto gemaakt omdat ik het lentegevoel had en nu.......sneeuwt het!
I made this picture yesterday because I thought Spring was in the air and now.......it is snowing outside!

Ik kwam net terug van de kaakchirurg en werd verrast met een Kreativ Award van Simple Pleasure. Haar blog is een van mijn favorieten, die ik elke keer met veel plezier lees.
This morning I came back home from the hospital and found out that Simple Pleasure gave me an award. It is such a sweet thing to be awarded and espially if it is from someone whose blog is always a joy to read.

Ik weet dat sommigen onder de bloggers het geven en krijgen van awards too much vinden maar ik ben er blij mee. Het is toch een teken dat iemand je waardeert. En hoewel ik in eerste instantie deze blog begonnen ben om onze tijd in Potsdam te beschrijven en daardoor te onthouden, is het in de loop van de tijd zoveel meer geworden. Het is een draadje met anderen, het is een manier om mijn vriendinnen en familie te laten zien hoe het met ons gaat en het houdt me van de straat :). En dat iemand hiervoor een award geeft...dat is toch een soort kadootje.
De chirurg deed natuurlijk zijn werk vanmorgen, maar vrienden zullen we nooit worden. De hechtingen zijn er in ieder geval uit en nu moet alleen de zwelling nog verdwijnen. Maar in ieder geval, ik kwam wat down naar huis omdat ik na de behandeling weer meer pijn had. En dan vind je dit op je blog....een betere afleidingsmanoeuvre bestaat er niet.

I´m aware that some of the bloggers think that the awards are too much, but I am realy pleased with it. It is a sign that someone appreciates you. And although I initially started this blog to describe our time in Potsdam to remember it, in the course of time it became so much more. It is a thread with others, it is a way for my friends and family to read how we are doing and it keeps me from the street:). And that someone gives an award ... that is a kind of gift.
The surgeon did just his work this morning, but we will never be friends. The stitches are in any case removed and now the swelling has to disappear. When I came home I was a bit down because after the treatment I had more pain. And then I find this on my blog .... the best distraction ever .


De 7 dingen waar ik van houd
1.
Mijn leven met Mark. Ik houd van hem omdat hij net als ik soms een groot kind is. Hij maakt me aan het lachen als ik verdrietig ben of ernstig last van PMS (door hem omgedoopt in Pest aan Mark Syndroom) heb. Omdat hij met me meegaat naar rommelmarkten en Ikea hoewel hij zich daar doodverveelt. En om nog duizenden redenen meer!

2.
Toosje, onze kleine rat oftewel kat. Hoewel ze soms een ongelooflijke klier is die de stoelen en banken systematisch molt, het mos uit de plantenbakken trekt, mij elke ochtend wakker maakt en zogauw ik opsta van mijn stoel op mijn laptop gaat liggen (en uitdrukt!). Maar elke keer raak ik weer vertederd van dat kleine koppie. Mark kan hierover meespreken, hoe vaak ik hem niet van de bank heb getrokken om hem te laten zien hoe schattig ze nou was. Oja, daarom houd ik dus ook nog van Mark, omdat hij het elke keer ook nog doet, weliswaar zuchtend en puffend, maar toch.

3.
Mijn ouders en vriendinnen in Nederland die ik soms erg mis. Maar lang leve de telefoon en de bezoekjes aan Nederland.

4.
De zee en vooral verlaten stranden vol met strandvondsten. Uren kan ik daar doorbrengen.

5.
Het internet en vooral de blogwereld. De afgelopen week was ik erg blij dat ik door het internet de nodige afleiding kon vinden toen ik haast dol werd van de kiespijn. Ik heb zulke leuke mensen leren kennen en zoveel inspiratie opgedaan. Dat ik zelfs na jaaaaren weer aan het haken ben geslagen komt door de blogs. Wie had dat ooit gedacht. Het is gluren bij de buren maar dan wereldwijd. Zalig!

6.
Mooi weer. Eten op terrasjes aan het water, werken in de tuin van de buurvrouw (heb zelf geen tuin), lange fietstochten en wandelingen in de omgeving. Zondagochtendlunch op een terrasje in Friedrichshain na een rondje rommelmarkt.

7. Kleine dingen in het leven. Het hoeft niet altijd duur of groot te zijn. Een kat die met je meeloopt tijdens een wandeling, een buurvrouw die een brood voor je bakt na je kaakoperatie!, Mark die een boek voor me koopt dat ik graag wil hebben, het musje dat nu op de vensterbank zit. Een onverwacht kado van iemand die je nog nooit hebt gezien maar waarvan je weet dat het een prachtmens is. Dat maakt mijn dag.

The 7 things I love
1.
My life with Mark. I love him because, like me, he acts sometimes as a child. He makes me laugh when I'm sad or have a severe case of PMT (which he renamed to I Hate Mark Syndrome). Because he accompanies me at the flea markets and Ikea although he is bored, bored, bored. And for thousands of reasons more!

2.
Toosje, our small rat or cat. Though sometimes an incredible pain in the *ss, but every time I look at that little face of her, I fall in love again.

3.
My parents and friends in the Netherlands who I sometimes miss very much. But hooray for the phone and visits to the Netherlands.

4.
The sea and mainly deserted beaches filled with beach finds. I could spend hours and hours there..

5.
The Internet and especially the blog world. Last week I was very glad with the Internet for the necessary distraction. I have mnet such nice people and got so much inspiration. I even started to crochet again because of the blogs. Who would have ever thought. To have a peek inside someones home....it is even better than all the magazines!

6.
Good weather. Food on terraces along the water, working in the garden of my neighbor (we don´t have a garden), long bike rides and walks in the area. Sunday Lunch at an outdoor café in Friedrichshain.

7. Small things in life. It does not always has to be expensive or large. A cat that walks with you during a walk, a neighbor who bakes bread for you after your jaw surgery!, Mark who buys a book for me that I would like to have, the little sparrow that sits on the windowsill right now. An unexpected gift from someone you've never seen. That makes my day.


Ik heb elke keer de neiging om van mijn blog een complete roman te maken. Kort maar krachtige berichtjes, daar moet ik nog op oefenen.
Every time I write I tend to write a complete novel. Short but powerful messages, on that, I have to practice.

Ik wil de volgende bloggers deze award geven omdat ik het A) leuke mensen vind en B) ik altijd geniet van hun blogs en C) omdat zij echt creatief zijn. Ik ben niet jaloers op hun talent ik geniet er alleen maar van. En zo nu en dan stort ik me ook op een project waarmee zij bezig zijn. Ik verveel me sowieso haast nooit, maar sinds ik de blogwereld ontdekt heb is de dag te kort. Bedankt voor de inspiratie:
I want to give the following bloggers this award because A)I think they are nice people and B) I always enjoy their blogs, and C) because they are truly creative. I'm not jealous of their talent I enjoy it. And every now and then I jump on a project they are making. I almost never get bored, but since I've discovered the blog world my days are too short. Thanks for the inspiration:
1. Kay loves vintage
2. Blasse Vielvalt
3. Spain Daily
4. Maya*made
5. Im Haus der Baba Yaga
6. Something White
and last but not least
7. Petits Details
So this is just to let them now I love their blogs. Don´t feel obliged to do anything with it, it´s just a token of appreciation.

Sunday morning at the Sans Soucis

Aangezien ik akelig vroeg wakker was besloot ik weer eens te gaan wandelen in het Sans Soucis. Om half 8 is het park nog heerlijk rustig, de busladingen toeristen en de zondagwandelaars moeten nog komen. Behalve een fanatieke jogger of een Potsdammer die ook geniet van de rust. Het park zit nog in de winterslaap, de beelden zijn nog ingepakt in hun houten huisjes en het is nog een beetje Doornoosje die wakker gekust moet worden.
I woke up at a very early hour and I decided to have a walk in the Sans Soucis. At half past seven the park is still quiet, the busloads of tourists have yet to come. Apart from a jogger or a Potsdammer who also enjoys the peacefulness. The park is still in hibernation, the statues are still packed in their wooden houses and it is a Sleeping Beauty.

Zomers lopen hier tientallen mensen en dat heeft dan ook weer zijn eigen charme, alle nationaliteiten lopen er dan te genieten van het Sans Soucis.
In summer there are hundreds of tourist and that has also its own charm, all nationalities are there to enjoy the Sans Soucis.

Mijn lievelingsplekje is de Grotto, een met schelpen beplakte ´grot´ , verstopt in een hoek van het park waar haast nooit iemand komt. Meestal ga ik hier zitten om even wat te lezen, maar dan moet het wel wat mooier weer zijn.
Ze zijn al jaren bezig met de restauratie en ik ben benieuwd of we nog meemaken dat het in zijn volle glorie wordt hersteld.
My favorite spot is the Grotto, a little building covered with shells, hidden in a corner of the park seldom visited by tourist or locals.
They have been working on the restoration for years and I am wondering whether we will see it being finished .

De meeste beelden zitten nog verstopt in hun houten huisjes maar sommige zijn al te bewonderen.
Most of the statues are still packed away but some can allready be admired.

Halverwege mijn wandeling kreeg ik wel heel bijzonder gezelschap, een gezellige praatzieke kat die een uur met me meegelopen is.
We belandden bij een veld vol met krokussen en ik weet eerlijk gezegd niet wie daar meer van genoot, de kat of ik.
Halfway through my walk I got very special company, a cute talkative cat that spend the next hour with me.
We ended up in a field full of crocuses and I honestly do not know who enjoyed it more, the cat or me.

Nadat hij of zij de boom was ingejaagd door een loslopende hond en ik een kwartier bezig ben geweest om hem/haar er weer uit te praten (tja, je moet toch een beetje zorgen voor je vrienden), vonden we beiden dat we wel genoeg lol hadden gehad voor deze wandeling. De kat ging waarschijnlijk weer naar zijn huis en ik ging tevreden weer naar mijn ons. Misschien zien we elkaar bij de volgende wandeling. En zo maak je vrienden op de meest vreemde plekken.
After he or she had been chased into a tree by a stray dog and I had been talking it out of tree for 15 minutes we both decided that we had enough fun for one day. The cat probably went back to its house and I went back to my own. Maybe we see each other again at the next walk. Sometimes you make friends (furry or human) in the most unusual places.

Colorblind granny

Ik ben de hele week al zielig...mijn kies is getrokken en ik zie eruit als of ik me vermaakt heb ik een boksring. De kaak is bont en blauw en mijn modellencarriere kan ik wel vergeten. :) Ben nog nooit zo blij geweest met zware pijnstillers.
They had to pull a tooth this week and I look like I have spend some time in a boxing ring. I have never been so happy with heavy painkillers.

Om mezelf af te leiden ben ik weer aan het haken geslagen. Mark vind het echt vreselijk, hij vind sowieso haakwerk helemaal niets en is van mening dat iets dat gehaakt is nooit mooi kan zijn. Mijn huidige haakwerk vind hij het werk van een ´oma die kleurenblind is´. Ik heb hem er nog van proberen te overtuigen dat haken weer hip is, maar dat is tegen dovemansoren.
En ok....dit zijn niet echt de kleuren waar hij warm voor loopt, misschien als ik het met meer ´subtiele´ kleuren probeer?? Maar ondertussen ben ik ermee onder de pannen en ik moet eerlijk zeggen....ik word er vrolijk van.
De inspiratie kwam van Attic24, zij haakt de meest mooie, vrolijke dingen en is hier zo enthousiast over dat het besmettelijk is.
Nadat ik haar tutorial las hoe je bloemen moet haken, wilde ik dat ook proberen et voila....mijn kleurenblinde grannydekentje.

To distract myself I started to crochet again. Mark finds it horrible, he doesn´t think that anything crocheted can be beautiful. His opinion on my current crochet work: the work of a grandmother who is color blind. I´m trying to convince him that to crochet is hip again, but it is on deaf ears.
And ok .... this is color overkill and girly girly, maybe I should have done it with more 'subtle' colors. But I must say .... I am happy with it.
The inspiration came from Attic 24, she makes the most beautiful, happy blankets and is so enthusiastic about it that is contagious.
After I read the tutorial how to crochet flowers, I had to try it and voila .... my color blind granny blanket. ;)

Dit was de keuken in ons vorige huis in Holland. Tja, blauw was toen al favoriet.
This was our kitchen in our house in Holland. As you can see was blue allready a favorite color.

Blijkbaar heb ik zo nu en dan een kleurexplosie nodig om op te vrolijken. Want hoewel de boventoon in ons huis wit is met een hier en daar wat donkerbruin, heb ik in de lente altijd de neiging er vrolijke kleuren in te gooien.

Apparently every now and then I need a color explosion to brighten up. And although the main colors in our house are white with a bit of dark brown here and there, in the spring there is always a tendency to throw in cheerful colors.

Zoals deze gebloemde kroonluchter die ik voor jaren bij Rosablu heb gekocht.
As this colorful chandelier I bought years back.

Ik wens iedereen een gezellig en zonnig weekend en ik stort me weer op mijn grannydekentje.
Wishing you all a lovely and sunny weekend and I´m off to work on my grannyblanky.

P.S.
Ik moet nog even een blog vermelden die me deze week de nodige afleiding heeft gegeven. Geschreven door een Amerikaanse die al jaren in Zuid-Frankrijk woont. Zeer humoristisch met heerlijke recepten en prachtige foto´s van haar brocantevondsten.
Een aanrader, Tongue in Cheek. Ik houd echt heeel veel van Mark, maar door haar blog zou ik willen dat hij ook een Fransman was die me naar Frankrijk ontvoerd had. Maar wat niet is kan nog komen, misschien dat we later in Frankrijk belanden. One can dream.

I have to tell about a blog that gave me some good laughs this week. She is an American who has been living in the South of France for years. Very humoristic with delicious recipes and lots of pictures of her brocante finds.
Tongue in Cheek, read it and you want to move to France immediately. Made we wish Mark was a Frenchman who had taken me with him to France.

Happiness is...............................

Gisteren compleet verrast door de postbode. Hij bracht een grote doos en ik had geen flauw idee wat er in kon zitten. Dus scheuren met papier en trekken aan plakband (een schaar ....wat is dat?) en dan eindelijk......open.
Ik heb geloof ik de buren behoorlijk de stuipen op het lijf gejaagd met mijn vreugdekreet. Het bleek een pakket te zijn van Tatjana. Ik voel me zo ongelooflijk verwend door haar. De paashaas die ze gemaakt heeft......mijn foto doet hem geen recht. Deze Flappie is voor de eeuwigheid. Kijk eens bij Tatjana om te zien hoe mooi het is. Ik ben er zo ongelooflijk blij mee. Pasen mag dan nog ver weg zijn, in huize Sans Soucis heeft Flappie Pasen ingeluidt.

Yesterday I received a parcel and had no idea what was in it. So after some wrestling with the paper and tape I opened it and scared the living daylight out of my neighbours with my outburst of joy.
It was a gift from Tatjana. The first thing I saw was this Easterrabbit...so beautiful...my picture is not showing how incredible it is. Please go to her site to see better pics. This bunny stays with us for eternity.


En dan de eieren, verpakt in een oud Duits blik. Dat vond ik op zichzelf al een aaaah-moment. Maar toen ik het opende werd het een WAAAOW-moment. Echte eieren die zo elegant versierd zijn, ik heb het haast nog niet durven aanraken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de beker met gouden paashaasjes gevuld met kleine gouden chocoladehaasjes.

And then there was more....these delicate eggs hidden in a vintage German tin. I dare hardly touch them....they are real eggs and I´m afraid to break them.
Next to it was a sweet teamug with golden bunnies filled with little golden chocolatebunnies.

Tatjana, du allerliebste Zauberfee, ich danke dir von ganzen Herzen und sei froh dass du nicht in der Nähe bist....ich wurde dich von Freude platt knutschen. Ich wünschte dass ich mir besser ausdrücken konnte auf Deutsch.

And tatadaah again! :) I have been tagged.

Nog meer trivia over mijn persoon: Ik draag haast nooit sieraden maar ik ben gek op antieke en vintage sieraden. Ik kan het gewoon niet laten om het te kopen als ik het tegen kom voor een spotprijs.
More trivial facts about me: I don't wear jewelry often but I LOVE to collect antique and vintage jewelry. I just can't resist them and that's just one of my collections.

Jaja, 't is me het weekje wel. Nu ook nog getagged. En wel door Tatjana van Babayagashaus. Ze is één van de liefste dames die ik heb leren kennen in blogland. Daarbij maakt ze de leukste dingen en is haar huis een plaatje.

It has been quite the week for me. I've also been tagged by Tatjana of Babayagashaus. She is one of the most sweetest ladies I've met in Blogland. And on top of that she also makes the most beautiful things and her house is so inviting.

Liebe Tatjana, speziel für dich werde ich versuchen auf Deutsch die Fragen zu beantworten. Hast du was zu lachen. :)

Diamonds or pearls : I don't wear either of them. But I used to collect old vintage pearlnecklaces and put them in a big glass container. Just to look at it.

Ich trage eigentlich keins von beiden. Aber ich habe immer alte Perlenketten gesammelt in eine grosse Glasbehalter. Nur für Deko.
The last movie I saw : We don't have a television at the moment but the latest film on DVD was Lost in Austen. Loved it, I'm a real Jane Austen fan

Wir haben zurzeit kein Fernseher aber den letzten Film auf DVD den ich gesehen hab war Lost in Austen. Sehr witzig und echt was für Jane Austen fans.
My favorite tv show : Since we moved to Germany I don't watch tv that much. All foreign (to the Germans) programs are dubbed. I just can't get used to that. As a matter of fact I hate it. But if I had to choose from the German tv shows then it would be Die kulinarischen Abenteuer der Sarah Wiener. She is a cook from Vienna and she had a trip through France where she had to cook like the chefs in those regions.

Seit wir in Deutschland wohnen schau ich nur noch wenig Fernsehen. Ich finde es schrecklich das alle ausländische Filme nicht im Originalton im Fernsehen sind. Da ich nur noch Deutsche programme anschau ist mein Favoriet Die kulinarischen Abenteuer der Sarah Wiener.
My breakfast : Cappucino and wholegrain bread with cheese
Cappucino und ein Volkornbrotchen mit Käse.
My second first name : Poor me, I just have one first name.
Ich habe nur eine Vorname.
Food I don't like : Unfortunately for me I love food and yeah, that shows. Botticelli would have loved to paint me. I had really to think long and hard to come up with something. But the hubby helped...it is Jello.
Ich liebe essen, das sieht man mir auch an. :) Mein Mann wusste es glücklich.....gelatine pudding. (bin mir nicht sicher ob das gut Deutsch ist)
My favorite first name at the present time : No idea, I never thought about it. Is that bad? Keine Ahnung, habe darüber noch nie nachgedacht. Ist dass etwas schlimmes?
Caracter trait I don't like : selfishness/Selbstsucht
A place I would like to fly to : Nepal
Where I'd like to retire : Brittany in a little cottage at the sea. One can dream.
Bretagne, in ein kleines Häuschen am Meer.
Chocolate or vanilla : Chocolate/schokolade
The last person I talked to on the phone : Mark
Sweet or salty : Salty
My favorite day of the week : Saturday or Sunday, because on those days we most of the time have some time for eachother and go on our daytrips.
Samstag oder Sonntag, weil wir dann Zeit für einander haben und unsere Ausflüge machen.





Bij sieraden horen sieradendoosjes. Dat is nog zoiets waar ik een zwak voor heb. Antieke glazen doosjes. Helaas meestal niet te betalen maar zo nu en dan vind ik er nog één.
With jewelry comes jewelryboxes. That's another thing I can't have enough off. Antique glass boxes. Nowadays far too expensive but now and then I find one.
Have a nice weekend!

My first award! Tatatadaah!

Zo, eindelijk een foto van ons huis. :) Gelukkig niet, ik zou gek worden in zo'n groot kasteel. Dit is Sans Soucis (vandaar de naam van mijn blog), het paleis bij ons om de hoek. Ons mini-Versaille. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik het zag, ik kreeg spontaan Sissi-neigingen.

So, finally I picture of our home. No, not really. :) I would go mad in a big castle like that. It is Sans Soucis, our mini-Versailles around the corner. A must see for all the tourists in Berlin.

Na een week Holland weer terug op het thuisfront. Mark vertrok haast meteen na mijn thuiskomst weer voor een aantal dagen naar Londen. Tja.....toen was het wel heel stil.
In Holland klets ik 5 kwartier in een uur met familie en vriendinnen en dan ineens radiostilte. Het viel me dit keer echt moeilijk om weer om te schakelen naar mijn Duitse wereld na zoveel gezelligheid in Holland. Ik vind Potsdam echt een geweldige stad en Berlijn is dichtbij. Maar toch. Hoe aardig ik de Duitsers ook vind, ik ben en blijf een Hollandse. Een beetje gek, een beetje te babbelziek en soms een beetje te direct. Met hollandse vriendinnen heb je soms genoeg aan een half woord om elkaar te begrijpen.
Ik heb normaliter geen last van heimwee en ben altijd weer blij om thuis te komen bij man en kat in mijn eigen home. Ik gooi het maar op de hormonen. :) En na 5 dagen miezemuizen ben ik weer happy in mijn vel en in Duitsland. Het huis is spikpan schoon, de kat is doodgeknuffeld en ik heb haast een hele deken bij elkaar gehaakt. Het wordt een weggevertje want de kleuren zijn niet helemaal dat geworden wat ik wilde. Maar de buurmeisjes hebben nu een nieuwe knuffeldeken.
En nu stort ik me weer op alle blogs waarvan ik altijd geniet om ze te lezen. Benieuwd wat er weer voor moois en inspirerends geplaatst is de laatste weken.

En mijn eerste award! Ik vind het geweldig dat één van mijn favoriete blogdames mij daarme verrast. Petitsdetails bedankt! Ze is een Amerikaanse die in Parijs woont en ze maakt de meest mooie dingen van oude Franse stoffen.
Ik heb heel lang nagedacht aan wie ik het verder moest geven. Maar ik wil het graag aan alle blogs geven die ik volg. Ik vind het altijd een zeer welkome break in mijn dag om ze allemaal te lezen. En ook diegenen die een commentaar op mijn gebazel geven...bedankt! Ik waardeer het erg dat jullie me een berichtje achterlaten.


After a week Holland I'm back at home. Mark left almost immediately after my return home for London. Well ..... then it became very quiet.
In Holland I talk almost all my waking hours with family and friends and then suddenly radio silence. I found it really difficult to switch back to my German world this time after so much fun in Holland. I really feel at home at Potsdam and Berlin is close. I really met some nice Germans while living here but I will always be Dutch. A little crazy, a little too chatty and sometimes a little too direct. And though I speak and understand German it is not the same as speaking in your native language. With Dutch friends you sometimes only need half a word to understand each other. But hopefully my German will improve so that will happen here too.
I do not normally suffer from homesickness and am always glad to come home to the husband and cat and my own home. Let's blame it on the hormones and the lack of Spring. :)
And after 5 days of hybernating I'm feeling happy in my skin and in Germany. Alive and kicking! The house had it's springcleaning and I almost made a crochet blanket in one week. Too bad I won't keep it because the colors are not quite my thing. But the girls next door will like it so at least all my obsessive work will make someone happy :)
And now I am going to visit all the blogs I always enjoy reading. To look at beautiful, inspiring stories and pictures that have been placed on the internet the last weeks.

Oh, and I got my first award. So sweet that petitsdetailshttp://www.petitsdetails.com/ gave me this award. Especially when I see who the other nominees are! Her blog is one of my favorites, it's such an inspirational blog.
"
I had a hard time thinking to whom I should forward it. But I want to give it to all the blogs that I love to follow. You all give me so much joy. I also want to thank you all who comment on my blog and want you to know that I really really appreciate it. Grouphug! :)